Küçük Çocuklarda Isırma Davranışı

Yapılan araştırmalar, kreşteki tüm çocukların üçte biri ile yarısının başka bir çocuk tarafından ısırıldığını gösteriyor.

Gelişimsel araştırmalar, sosyal olarak kabul edilebilir olmasa da ısırmanın 3 yaş altı çocuklarda normal bir davranış olduğunu gösteriyor. Bu durum küçük çocukların öfke, hayal kırıklığı ve kontrol ve ilgi ihtiyacını, bunu yapacak sözcükleri bulmadan önce ifade etmelerinin bir yoludur. Ancak ebeveynler ve kreş personeli için, potansiyel olarak yüksek riskli sonuçları olan büyük bir sorundur. Kreşte bir ısırma durumu olduğunda bunun genellikle 3 tarafı oluyor: Kreş , ısıran çocuk ve ısırılan çocuk.

Isırıcının ebeveynleri utanır ve küçük çocuklarının okuldan atılacağından endişelenir. Kreş çalışanları yasal işlemden, ebeveyn öfkesinden ve suçlamadan korkuyor. Isırılan çocukların ebeveynleri ise üzülür ve çocuklarının güvenliği konusunda endişelenir.

Küçük çocukların ısırmasıyla ilgili çocuk psikologları bazı tekniklerin önerirler: Bu tekniklerin temel hedefi ise çocukta öfkeyi, utancı ve mahcubiyeti azaltmak ; küçük çocukların kendi gelişim seviyelerine uyum sağlamaktır.

Isırma davranışı gelişimsel olarak normaldir .Çocuklar yetişkinler gibi düşünmezler. Onlara biz yetişkinlerin bazı durumlar karşısında hızlı tepki vermeyi ancak dişlerin bir silah olmadığını öğretmemiz gerekir.

Isıranla çalışın

Bir çocuk diğerini ısırdığında yetişkin olarak donup kalmamak , hızla ve yardımsever bir şekilde hareket etmek gerekir.

• Isıran çocuğu ısırılan çocuktan ayırın. Isıran çocuğu hayal kırıklığının kaynağından uzaklaştırmak sakinleştiricidir ve kurbanın da kendini güvende hissetmesine yardımcı olur.

• Isıran kişinin ısırmaya hangi duyguların sebep olduğunu ve bunlarla nasıl başa çıkacağını anlamasına yardımcı olun. Yürümeye başlayan çocukların duygularını etiketlemek ve bunlara uygun şekilde tepki vermek için yetişkinlerin yardımına ihtiyaç vardır. "Bir yetişkin ısıran çocuğa 'Kızgın görünüyorsun. Kızgınken ısırmak doğru değil. Öğretmeninden yardım istemek doğru,' diyebilir".

Bu çocuklar genellikle ısırılan kişi kadar korkan, sınırlı dil becerisine sahip küçük çocuklardır. Yetişkinlerin, olayı anlamalarına yardımcı olmak için kısa ve net cümlelerle konuşma yapmaları gerekir.

Mağduru teselli etmek

Isıran kişi, ısırılan kişinin tüm ilgiyi üzerine çektiğini gördüğünde, bunun ısırma davranışını ortadan kaldırmasına yardımcı olacağı umulur. Ayrıca mağdur ve tanıklarla duygular ve tepkiler hakkında konuşmak için de iyi bir zamandır. Çocuklarla ısırmak yerine neler yapılabileceğinin açıkça tartışılmasının, mağdurun misilleme yapma olasılığını da azaltır.

Isıran kişi 2 yaşından büyükse, çocuğa kurbanı rahatlatması için yardım etmesini de önerebilirsiniz. Bu, empatiyi öğretmeye yardımcı olur ve ayrıca dikkati kurbana odaklar, ancak yalnızca kurban ve ısıran buna açıksa ve kurbanın güvenliğini sağlamak için bir yetişkin oradaysa yapılmalıdır.

Mağdurlar yatıştırılmaya ihtiyaç duyan tek kişiler değildir: Isırılan çocuğun ebeveynlerinin ısırmanın ciddiye alındığı ve bununla ilgilenildiği konusunda güvenceye ihtiyaç duyarlar. Ayrıca ebeveynleri ısırma konusunda eğitmek de yardımcı olur; bunun 3 yaşından önce normal bir gelişim aşamasının parçasıdır ve genellikle düşünceli müdahalelerle azaltılabilir.

Ancak, eğer bir çocuk yetişkinlerin çabalarına yanıt vermiyorsa ve 3 yaşından sonra başkalarını ısırmaya devam ediyorsa, bir çocuk psikoloğundan veya çocuk davranışları konusunda uzmanlaşmış başka bir profesyonelden yardım almanın zamanı gelmiş demektir.

Sorunu önle

Yetişkinlerin ısırma koşullarına dikkat ederek, ısırıkları özellikle neyin tetiklediğini belirlemeleri faydalı olur - belki diğer çocukların oyuncakları kapması veya öğle yemeği vaktinin kaosu ve gürültüsü. Isırmaya neyin sebep olduğunu öğrendikten sonra, daha oluşmadan önce gerginliği azaltmak için müdahale edebilirsiniz.

Dikkat dağıtmak da güvenilir bir diğer önleyici tekniktir: Küçük çocukları yeni aktivitelere katıldıkları için onları övüp, onları başka yöne yönlendirdiğinizde, öfkeli veya hayal kırıklığına uğramış olduklarını unuturlar.

Çocuk psikolojisi uzmanları, kesinlikle kaçınılması gereken bir müdahalenin, bazı yetişkinlerin geçmişte uyguladığı bir teknik olan çocukları geri ısırmak olduğunu kabul ediyor. Bazıları, çocuklara ne kadar acı verdiğini göstererek ısırmayı caydırabileceğinizi düşünüyor. Ama aslında geri ısırmanın yaptığı şey, söndürmeye çalıştığınız davranışın ta kendisini modellemektir. Bu yaştaki çocuklar çeşitli sosyal öğrenme türleri için sünger gibidir ve ısırmaktan kaçınmak için gereken problem çözme ve sosyal becerilere henüz sahip değillerdir. Onlara doğru olanları göstermek yetişkinlere kalmıştır."